Miguel Serrano
Miguel Serrano (urodzony 10 września 1917) to były chilijski dyplomata, badacz i kontrowersyjny autor poezji oraz książek poświęconych duchowym poszukiwaniom. Antymodernistyczny neognostycki filozof głoszący pozaświatowe, boskie pochodzenie Hiperborejów - Aryjczyków oraz opisujący ich zmaganie ze złym poślednim bożkiem - Demiurgiem, czczonym przez Żydów stwórcą i panem Ziemi. Serrano łączy Hinduistyczno-Wedycką i Nordycką tradycję, u obydwu dopatrując się hiperborejskiego pochodzenia. Kładzie duży nacisk na jungowską teorię zbiorowych rasowych archetypów i za Savitri Devi w Adolfie Hitlerze rozpoznaje awatara, który wytoczył wojnę materialistycznym siłom Kali Yugi. Jego poparcie dla nazizmu sprawiło, że znalazł się na czarnej liście demokratycznego świata.
Biografia i tezy
Miguel Joaquín Diego del Carmen Serrano Fernández urodził się w Santiago w Chile. Od 1929 do 1934 roku uczył się w Internado Nacional Barros Arana.
Początkowo Serrano był działaczem lewicowym, lecz masakra chilijskich narodowych socjalistów zaskutkowała odrzuceniem przezeń komunizmu. Od 1939 roku popierał M.N.S., swoją ojczystą partię narodowo-socjalistyczną. W 1941 roku we własnym literacko-polityczym piśmie La Nueva Edad (Nowa Era) publikował "Protokoły Mędrców Syjonu". W 1942 roku wstąpił do ezoterycznego zakonu, którego mistrz "F.K." (imigrant z Niemiec) twierdził, że jest w astralnym kontakcie z Hitlerem, który to według niego miał przezwyciężyć Kali Yugę i ocalić Indo-Europejczyków. W latach 1947-48 Serrano w roli dziennikarza towarzyszył chilijskiej armii w ekspedycji na Antarktydę, zachęcony niejasnymi, lecz popularnymi wtedy spekulacjami, jakoby w tamtejszych niemieckich bazach ukrywał się zbiegły Fuehrer. W 1951 roku Serrano odbył pierwszą podróż do Europy, wciąż pod wpływem hitlerowskiej obsesji odwiedził m.in. ruiny berlińskiego bunkra. W Szwajcarii poznał i zaprzyjaźnił się z Hermanem Hessem, pisarzem noblistą oraz z C.G.Jungiem. Z tym ostatnim się przemyśleniami na temat znaczenia mitologii i archetypów we współczesnym świecie technokracji. Spotkania z Hessem i Jungiem zaowocowały najsłynniejszą książką Serrano - "C.G. Jung i Hermann Hesse: Zapis dwóch przyjaźni". Przez następne 20 lat pracował jako ambasador Chile w wielu częściach świata, wpierw w Indiach, gdzie poszukiwał wejścia do góry Kailas, a także zaznajomił się m.in. z Dalai Lamą. W czasie ambasadorowania w Wiedniu zawiązał znajomości z Otto Skorzenym, Juliusem Evolą, Hermannem Wirthem czy Ezrą Poundem. W 1970 roku Serrano został zwolniony ze służb dyplomatycznych przez marksistowskiego prezydenta Chile - Salvadora Allende.
Tezy
W 1984 roku ukazała się licząca 643 strony książka Serrano "Adolf Hitler: Ostatni Awatara". Tezy tej pracy przedstawiają się mniej więcej tak: Pierwsza Hiperborea, tylko na poły materialna i nie podlegająca władzy demiurga, została założona przez pozagalaktyczne istoty. Ostatnie pozostałości wiedzy o tym przepadły wraz z biblioteką aleksandryjską. Demiurg stworzył żałosnych proto-ludzkich Neandertalczyków i przeznaczył swoim stworzeniom bezcelową reinkarnację. Lecz Hiperborejowie, rozmnażający się poprzez duchowe plazmowe projekcje, władający mocą Vril i widzący Trzecim Okiem, nie dali się usidlić i każdy z nich po śmierci wstępował na devayana, Drogę Bogów, wracając na ziemię jako Bodhisattva tylko jeśli chciał. Później w okolicach Bieguna Północnego została utworzona druga Hiperborea, gdy Hiperborejczycy wytoczyli wojnę mechanicznemu wszechświatowi demiurga. Podczas Złotej Ery (Satya Yuga) wielkodusznie pouczali niższe ziemskie rasy. Wtedy nastąpiła katastrofa - niektórzy zbuntowani Hiperborejowie zmieszali krew ze zwierzęcymi stworami demiurga i raj został utracony (Księga Rodzaju 6.4: "Synowie Boga przyszli do cór człowieczych i spłodzili im dzieci"). Odpowiednio biegun północny i południowy zamieniły się miejscami w następstwie upadku komety lub księżyca. Obecność ludzi Cro-Magnon w Europie ma być dowodem zepchnięcia Hiperborejczyków na południe podczas Ery Lodowcowej. Na żyznej wówczas pustyni Gobi inna grupa wygnanych Hiperborejów założyła niezwykłą cywilizację. Świat stał się polem bitewnym między słabnącymi Hiperborejczykami, a demiurgiem i jego mocami entropii. Hiperborejska krew jest kondensacją światła, lecz nie galaktycznego, Złotego Słońca, ale Czarnego Słońca i Zielonego Promienia. Transcendentne zdolności są współzależne z czystością krwi. Głównym narzędziem demiurga w metafizycznej wojnie są Żydzi. Taką rolę - ludu demiurga usiłującego powstrzymać odkupiające wysiłki wysłanników Wyższego Boga - przypisywali im też starożytni Gnostycy. Hitler był właśnie takim wysłannikiem. Żydzi są technologicznymi czarnoksiężnikami, manipulatorami, którzy doprowadzili do wykształcenia się doczesnej, racjonalistycznej nowoczesności aby wydziedziczyć Aryjczyków z ich pierworództwa w wyższym kosmosie. Towarzysto Thule i ezoteryczny zakon SS miały na celu zapobieżenie temu. Pohańbienie krwi jest przyczyną wszystkich wielkich wojen, od zmagań Kaurawów i Pandawów w Mahabharacie, Wanów i Asów w nordyckim micie po II WŚ. Hitler przeciwstawił się komunistycznemu imperium oraz zgniłym zachodnim liberałom w próbie pokonania demiurga i samoodkupienia Białej rasy. Porażka jest tylko zewnętrzna, gdyż Hitler poświęcił swą energię na eksperymenty w rodzaju tajemnego kontaku z Tybetem, dematerializacji, projektowaniu latających spodków, badaniom w regionach polarnych; przeżył upadek Berlina, zbiegł na północ i znalazł wejście do wewnętrznej, astralnej ziemi...
Linki zewnętrzne
- http://www.einherierbooks.cl/] - oficjalna strona Miguela Serrano
- http://feastofhateandfear.com/archives/serrano1.html] - fragment "C.G. Jung and Hermann Hesse: A Record of Two Friendships" w jęz. ang.
